سیر تاریخی روستای زیارت دشتستان /مقدمه

اگر چه عشق وعلاقه ام به زادگاهم غیر قابل کتمان است و به آن می بالم و زادگاهم را مهمترین بخش هویتی خود می دانم، اما به حکم عقل، وجدان و انصاف بر خودم فرض و واجب می دانم که در بازگو کردن و نگارش آن چه که می نویسم نهایت دقت را بکار بندم و با همکاری و نقد عالمانه ی دیگر دوستان علاقه مند و فهیمم سعی و اهتمام  ورزم که غیر از واقعیت ننگارم.

انگیزه ام از نگارش و ثبت وقایع گذشته ی روستایمان این است که چون معمولاً اتفاقات را سینه به سینه نقل می کنیم و با آن ها مانوسیم، باور نمی کنیم که بدیهی و مسلم است که چنان چه وقایع ثبت نشوند نمی توان به حافظه ی کوتاه مدت اعتماد و اکتفا کرد. زیرا دیر یا زود حافظه ضعیف می شود و کار آمدیش را از دست می دهد. به عنوان نمونه، واقعه ی مهم در گیری آقاخان با مردم زیارت که در سال ۱۳۰۵ شمسی رخ داده است و فقط ۹۰ سال از وقوعش گذشته است، الان توسط چند مؤلف در چند کتاب به طبع و چاپ رسیده که با یک دیگر و بعضاً با اصل ماجرا نیز تفاوت و مغایرت دارد (درباره این واقعه در دنباله ی مطلب و به وقت مقتضی به تفصیل توضیح داده خواهد شد). اگر این واقعه همان روزها و توسط شاهدان صحنه نقل و مکتوب شده بود، قطعا دچار تحریف وخطا نمی شد.

در انجام این مهم (نگارش اتفاقات تاریخی روستا) دست یاری را بسوی یک یک عزیزان مطلع و علاقه مند دراز می کنم و انتظار دارم با راهنمایی و نقد عالمانه و بیان نمودن آن چه بخاطر دارند یا با ارایه مدارکی که در اختیار دارند همکاری و همراهی ام نمایند.

به جد بر این باور و عقیده ام که توجه و اهمیت دادن به آثار بر جای مانده از گذشته و حفاظت و نگه داری بهینه از آن ها نیز تکریم و بزرگداشت گذشتگانمان که منشأ خدمتی بوده و آثاری در زمینه های فرهنگی، هنری، معماری، ادبی، تاریخی و آن چه که به فرهنگ بشری مربوط می شود از خود بر جای گذاشته اند، موجب هویت دار ماندن و توان مند شدن نسل کنونی و نسل های آینده خواهد بود. 

محمد جواد اله یاری